1 NİSAN

Adana'da bu seçim işlerinden bunaldım. Sürekli itirazlar yeniden yapılan sayımlardan bunaldık tüm Adana halkı.
Benim iş yerimimin karşı binası oyların sayıldığı merkez okul. Tüm oylar o okulda sayılıyor. Okul kapısı ile benim iş yerimin bahçe kapısıyla arası ancak 3-4 m. Kaç gündür sayımlara yapılan itirazlar şu bu derken iş yerinin kapısından girmek mümkün değil siyasetçiler, gazeteciler,televizyoncular ve halk yüzünden. İş yerinin önü çevik kuvvet polisleri ile dolu. Böyle olunca öğrencilerimizi bahçeye bile indirmeye çekiniyoruz. Sanırım bu belirsizlik hafta sonuna kadar sürecekmiş.

Adana'da çok sıcak bir gün yaşadık bu gün. Güneş öyle yakıcı ki bunaldım sıcaktan.

Biliyorsunuz ki dün moralim kötüydü. Düne göre bugün daha iyiyim. Her nekadar kavuşma umudumuz çok az ertelendiysede birbirimize desteğimiz ve sevgimizle biraz daha toparlandım.

İş yerinde herkes kendisini patron sanıyor bugünlerde. Temizlik görevlimizden aşçıya kadar. Tüm öğretmenler gergin. Yok efendim ne çok bardak kirletiyormuş öğretmenler, 10 dk erken çıkmış öğretmen hemen müdüre ispiyonlamalar falan. Cumartesi nöbetçiydim iş yerinde 10 dk erken çıktım. Anlayacağınız beni ispiyonlamışlar.
Bende bu sinirle müdürün odasına gittim. Hak verdi bana. Herkes görevini yapsın başka diyeceğim birşey yok dedim.

Haksızmıyım ama yani dimi :)

Bugün 1 Nisandı. Öğrenciler bayağı güldürdü beni şakalarıyla. Bende onlara bir şaka yaptım bugün işi bırakıyorum diye. İnandılar ağladılar :)
Kıyamadım gerçeği söyledim hemen. Ne çok seviyorlarmış meğer :)

Şimdilik bu kadar benden. Sevgiyle kalın hepiniz...