SEVDİĞİNE DEĞER VERMEK...

Sevdiğine değer vermek;
Nasıl desem ki, gözünü açarsın, karşında değildir.
Kapatırsın sımsıkı hemen karşına gelir.
Saçlarına dokunursun fırsat bu fırsat.

Böyle kanatlanır konar içine, kımıldayamazsın gitmesin diye.
Yakınındaysa misal, yaslar başını omzuna, robot olur kımıldayamazsın keyfi bozulmasın diye. Kımıldayamazsın yine.

Sevdiğine değer vermek ne saçma. Değer verdiğindir zira sevdiğin.
Ya da zaten sevdiğindir değer verdiğin.
Çok kızgınım der, özür dilersin kimin kızdırdığını bilmeden.
Zaten pek önemli de değildir.
Özür ister verirsin.
Üzgünüm der, dünya üzgündür o an.
Sevinçliyim der, kim üzgünse dövesin gelir.
Seni seviyorum der misal, kalbin bambu ağacı gibi büyür birden, sığımaz bedenine.
Sarılır yatarsın belki, yine robot olursun.
Kımıldamazsın uyanmasın diye. Bütün bunlar değer verdiğin anlamına gelmez.
Çünkü aslında görevdir bir bakıma bunlar.
Tüm bunlardan aldığın zevkin oranıdır, verdiğin değer.

Uzaktadır misal...
Uyursun bir başına, ama aklındadır o, ayıp ama yanında yatırırsın bir şekilde. nasıl yattıysan öyle kalkarsın, her yerin uyuşmuş halde.
Özlemektir bu.
Tüm tutulmuş bedeninle mutluysan hala, o mutlulukla eşdeğerdir verdiğin değer...