HERŞEY DEĞİŞSE AMA HİÇBİRŞEY DEĞİŞMESE...

  Avazım çıktığı kadar bağırmak haykırmak istiyorum. Neden kimse benim ne istediğimi, ne düşündüğümü sormuyor. Böyle olacak böyle olmalı. Böyle olursa sen bunu yaparsın , şunu yaparsın. YETER Bİ YAA YETERRRRRR....

Neden ben herzaman kendi mutluğumdan önce başkalarını düşünüyorum ki. Aman kimse kırılmasın, üzülmesin, gücenmesin... YA BENNN... 

Suç bende sanırım. Öyle alıştırdım etrafımı. Nasıl olsa uyum sağlıyorum herkese, herşeye. Çok uzun zaman olmuş ben kendimden vazgeçmişim. Bu beni artık çok mutsuz etmeye başladı :( Bir baktım ki aynaya ben ben değilim. Bir başlasam konuşmaya, ağlamaya sanırım yıllar sürer bitmez içimde biriktirdiklerim. 

Biryerde okumuştum bir söz çok hoşuma gitmiş ve kendimden çok şey bulmuştum... 

''Keşke herşey değişse ama hiçbirşey değişmese...''