Sevgili arkadaşım Mehtap'cım beni bir oyuna davet etmiş. Geciktirmeden hemen yazmaya koyuldum bende.
Konumuz ''ÖZENTİ GENÇLİK NEREYE GİDİYOR''...
Aslında bu konu bayağı derin bir konu. Ben mesleğim icabı onların eğitiminden sorumlu olduğum için gençlerle yakından ilişkiliyim çoğu zaman. Öyle şeylere şahit oluyorum ki şaşkınlığımı gizleyemiyorum.
Maalesef gençlerimiz çok fazla özenti içinde yaşıyorlar.
(Çok yaşlıymışım gibi konuştum :))
Televizyon programları, internet, gittikleri mekanlar gibi çoğu şey sürüklüyor onları bu özentiye. Çoğu zaman uyarmaya çalışmakta nafile bazı gençleri . Çünkü inatlaşıyorlar ve daha beterini yapıyorlar. O zaman daha da kötüye sürükleniyor herşey.
Birşeye yasak konulduğunda gençler de daha fazla merak uyandırıyor ve gizli yapıyorlar. O zaman zarar daha da büyüyor.
Yasaklamak yerine konuşarak yanlışı yada zararı göstermek en doğrusu. Onları kazanmak gerek kaybetmek değil...
Bağırmayla çağırmayla bir çocuğu kazanamazsınız. Ama çoğu veli maalesef bunu uyguluyor. Ve gençler dahada kötüye gidiyor.
Her yıl bu örnekle çok karşılaşıyorum. Öyle öğrenci velileri var ki şaşkınlık içinde dinliyorum. Veliyi uyardığımızda da maalesef suçlu yine biz öğretmenler oluyoruz. En büyük eğitim evde verilir bence. Ama bunun mantığını anlayamamış insanlar var tabi.
Bunu düzeltmek için ben elimden geleni yapıyorum. Öğrencilerimle konuşuyorum, en başta anlamaya çalışıyorum ve dinliyorum.
En önemlisi dinlemek.
Gençlerin çoğu bundan yakınıyor ve sürekli şöyle diyorlar ''bizi kimse dinlemiyor ve anlamaya çalışmıyor''. Böyle olduğu zaman kabuklarına çekliyorlar, aileden uzaklaşıyorlar ve yanlışlarla dolduruyorlar hayatlarını.
Bu önlemek için en başta dinlemeyi öğrenmeliyiz ve mümkün mertebede anlayışlı olup iyiyi de yanlışı da göstermeliyiz.
Gençlerimiz en başta ünlü insanlara özeniyorlar. Ünlü olmanın mükemmel olduğunu düşünüyorlar.
Küçük çocuklar büyük ablalarına, abilerine özeniyorlar. Bazen iyi şeye özenti duyduklarıda oluyor tabi olmuyor değil.
Sanırım eski gençlik daha mutluydu. Sizce yanılıyormuyum...
Bende Ferhanca'yı ve Sude-Buse'nin tatlı annelerini bu oyuna davet ediyorum. Kolay gelsin.
SEVGİYLE KALIN...
14 yorum:
çok haklısın çiçeğim.gençlik almış başımı gidiyor bi yerlere.bizim zamanımız da böyle değil her şey aradan uzun seneler geçti diyemem 4 yıl öncekiyle kıyasladığımızda bu gerçek öne çıkıyor maalesef.ilk başta aile oda bi yere kadar çocuk dışar ortamına alıştığında etrafında ki kişiler doğru insanlar değilse ortaya bu sonuçlar çıkıyor.en basit örnek vermek gerekirse bir çocuğa küçük yaşta telefon alıp hemde pahalı bişi çocuk bunu arkadaşlar arasında gösterdiğinde karşı çocuk için özentiye neden olur.anne-baba çocuğumun her istediği olsun diyerekten aslında yanlış yaptıklarının vede geleceğin neslini kötüye sürüklediklerinin farkında değiller...
Çok güzel yazmışsın canım.Yüreğine sağlık.Bende bir eğitimci olarak bu konuda çok dertliyim.Eğitim ailede başlar.İlköğretimde çalıştığımdan bu yana şöyle bişey fark ettim.Çocuklar ailelerinin yanında biz öğretmenlerinin yanında farklı davranıyorlar.Bazen melek gibi duran bir çocuğun velisi öyle şeyler anlatıyorki inanmıyorum.biz uslu,akıllı dedikçe ailede şaşırıyor.Malasef bazı çocuklarda ailelerine inat ters davranıyor.Bizim konuşarak uyguladığımız disiplini aile bağırarak yapmaya çalışıyor.Bu nedenle çocuklarda tepki olarak ters davranıyor.Aslında onların şuandaki imkanlarının hiçbiri bizde yoktu.Dershaneyele bile üniversiteye giderken tanıştım.Böyle köylerde hiç dershane yüzü görmeyen öğrenciler sınavı kazanıyorya öyle seviniyorumki anlatamam.Göğsüm kabarıyor,gururlanıyorum valla:))
Neyse benim çenem düştü bu mevzu derin:))
Sevgilerle öptüm.
Çiçeğim aldım sobeni..İnce bir konu yaıcam..sevgiler.
Hislerim, sende çok güzel deginmişsin tatlım. Bu gençlik nereye gidiyor böyle değilmi.Bu zamand açocuk yetiştirmek çok zor maalesef. Çok dikkatli olmak lazım. Öptüm kocaman canım.
Gökkuşağım, aynı meslekte olduğumuzdan sende benim anlattıklarımı yaşıyorsundur. Şaşkınlık çoğu zaman çok fazla oluyor. Gençlik nereye gidiyor dimi .
Sevgiyle kal canım. Öptüm.
Ferhanca,canım bekliyorum canım:)
Ah öğretmenlik nasıl da vefakar bi meslek değil mi canım? Aralarında kaynamak bazen insana ilaç gibi geliyor öğrencilerin. Ama bazen de şaşkınlığa uğradığımız anlar oluyor. Ve gerçekten kimse de aslında engel olamıyor buna...Onlar da devrin getirdiği ne varsa, sırtlarında bir ton sorumlulukla yaşamak zorunda kalıyorlar. Aslında belki yaşanması gereken şeyler diye düşünüyorum bazen. Ama yine de üzüldüğüm konular oluyor. Kötü birşey yapmadıkları sürece ben onları her konuda destekliyorum=) Çünkü bizde hatalar yaptık. Belki de hala yapıyoruz...Yüreğine sağlık canım(:öptümm
cnm benim ne güzel bir sobe keyifle cvp vereceğim :) ayrıntılar kendi sayfamda :) kızlarıma da güzel bir anı kalacak şimdiden bilsiler ne endişeler içindeymişim :)
Muhabbet çiçeğim,çok teşekkür ediyorum cevapladığın için.Aynı kaygı ve düşünceleri paylaşıyoruz.İnan dediğin gibi o kadar güç hale geldi ki çocuk yetiştirmek,Benim eşimde eğitim camiası içinde.Benide az çok tanıdınız.Anne olduktan sonra bilinçli anne olabilmek adına elimden geleni yapıyorum.Bu tarz kitaplara da daha çok yöneldim.Yani çocuk gelişimi kitapları okumam yanlışlarımı doğrularımı görüp çocuklarımı ona göre yetiştirmek istememden kaynaklanıyor.Yüreğine,ellerine sağlık canım.Sevgiyle kocaman öpüldün.
~~#@ti(€~~, çok haklısın canım benim. Öğretmenlik hep çok güzel hemde bayağı sorumluluk sahibi bir meslek. Meslektaşım benim kocaman öptüm seni.
Cemilem, bilerek sobeledim seni. Bu konuda yazmak isteyeceklerini düşündüm çünkü. Öptüm kocaman sizi.
Mehtapcım, ben teşekkür ederim asıl. Çok güzel bir sobeydi. Zevkle yazdım. Çok haklısın. Bu zamanda çok zor çocuk yetiştirmek. Öptüm bende kocaman.
"Veliyi uyardığımızda da maalesef suçlu yine biz öğretmenler oluyoruz. En büyük eğitim evde verilir bence. "
En acısı da bu zaten.. İlk eğitim evde verilir kesinlikle katılıyorum..
Çilekli süt, benim gibi düşünmene sevindim. Bunun bilincide olsa keşke herkes. Çoğu anne baba bunun farkında olmamak için direniyorr.
Ne acı dimi.
Sevgiyle kal canım.
Yorum Gönder