İŞTE ÖYLE BİRŞEY !!!

Hani bir yağmur yağar da bazen... (Birden aklınıza uzun zamandır haber alamadığınız, ne yaptığını bilmediğiniz eski sevgiliniz gelir.)


Hani gök gürler ya arkasından... (Arayıp, aramama arasında gidip gelirsiniz. İçinizden bir ses 'ara' demektedir ve o ses giderek yükselmektedir. Telefon elleriniz-dedir, numaralar aklınızda. Dayanamaz, dokunursunuz tuşlara.)

Hani şimşekler çakar peşinden... (O da çok sevinmiştir sesinizi duyduğuna. 'Nasılsın?' diye sorarsınız; ama, aslında merak ettiğiniz şey 'Bensiz nasılsın'dır.)

Hani ıssız bir yoldan geçerken... (Duyduğunuz ses öyle tanıdıktır ki, güven verir size. Birlikte paylaştığınız anılar birer birer geçit yapmaya başlar önünüzden.)

Hani bir korku duyar da insan... (Sesini test etmeye çalışırsınız. En ufak bir titremeyi, en ufak bir heyecan kırıntısını kendinize yontarsınız. 'Demek o da etkileniyor' dersiniz. Ya da tam tersi... Sesindeki soğukluğu algılamaktan korkarsınız. O soğukluk, size dair içinde hiçbir şey kalmadığını gösterecektir ve bununla yüzleşmek o an hiç de işinize gelmeyecektir.)

Hani bir şarkı söyler içinden... (Söylemek istediğiniz çok şey vardır. 'Özledim' demek istersiniz; ama, bunu içinizden söylersiniz. Aynı şekilde karşılık görememeyi kaldıramayacağınız için tedirginsinizdir.)

Hani eski bir resme bakarken... (Sahi neden ayrılmıştınız? Neydi bu aşkı bitiren şey? Düşündüğünüzde ne de anlamsız gelir. Belki basit bir kavga, belki bir kıskançlık. Belki de bir ihanet; ama, hiçbir şeyin önemi yoktur artık. Oradasınız -dır, onun yanında. Gözünüzün önünde hep onunla olduğunuz anlar vardır.)

Hani yılları sayar ya insan... (Ayrıldığınız ilk anlarda ne kadar da umutsuzdunuz. Günler, geceler geçmek bilmezdi, sayardınız; ama, bitmezdi.)

Hani gözleri dolar ya birden... (Gözyaşları, hücuma kalkmaya hazır askerler gibi beklemektedir gözlerinizin içinde. Konuştukça ağlamamak için zor tutarsınız kendinizi. 'Neden' demek istersiniz, 'Neden bitti'... Diyemezsiniz, dudaklarınızı ısırırsınız. İçinize akar gözyaşları çaresiz. Zayıflığınızı anlamasını istemezsiniz.)

Hani yıldızlar yanıp sönerken... (Oydu yıldızınız bir zamanlar. Siz her yıldıza onun adını verirdiniz.)

Hani bir yıldız kayar ve insan... (Ama yoktur o yıldız artık. Yıldızsız gecelerde yaşamaya mahkumsunuzdur ya da kendinize yeni bir yıldız bulmuşsunuzdur.)

Hani bir telaş duyar ya birden... ('Ne yapıyorum ben?' diye sormaya başlarsınız bir anda. Telefonu 'Kendine iyi bak' sözüyle kaparsınız ve yalnız kalırsınız. Bir garip duygu çöker omuzlarınıza... Ve o duyguyla uyuyakalırsınız.)

Sabah uyanırsınız ve sorarsınız kendinize 'Neydi bu?'... Cevabı yoktur.

Çünkü 'işte öyle bir şey'dir bu... O an yaşadığınız ve belki de bir daha hiç yaşamayacağınız bir şey...

İŞTE ÖYLE BİR ŞEY...

Mehmet Çoşkundeniz..