İnsan bazen gitmek ister.. Karanlıklara doğru yürümek ve hiç dönmemek.. Aydınlıktan kaçarcasına.. Kendisiyle yüzleşmekten korktuğu içinmidir bilinmez.. Aydınlıkta yaşananları görmemek için belkide.. Karanlığa giderken gözlerini kapayarak gitmek ister hemde.. Olurda ufacık bir ışık görür tekrar geriye dönerim düşüncesiyle alabildiğine sıkmak ister gözlerini..
İnsan bazen gitmek ister.. Sevdiği ve belkide onu seven insanları hiç düşünmeden kaybolmak ister.. Öyle bir yer olmalıdır ki gideceği yer, kimse bulamamalıdır onu.. Tabir-i caizse sırra kadem basmak ister..bilmez birgün büyüyüp karanlık caddelerin karanlık asfaltlarında yol almak isteyecegini.. Bazen tek bir kelime bile insanın canını sıkmaya yeter.. Bazen tepesi atar insanın bazende yüreği yaralanır..
Bazen daralır insan.. Etraftaki entrikalar, mentrikalar şunlar bunlar.. Daraltır insanı işte! Plastik gülüşlerden, yalancı sevişlerden, çıkarcı dostluklardan midesi bulanır artık.. Saf ve temiz bir dünya çizer hayallerinde.. Oraya gitmek ister.. Ama tek başına gitmelidir oraya.. Onu bekleyen tek birşey olmalıdır orda..
Yalnızlık!
Bazen sessizleşir insan.. Etrafa saçtığı gülücüklerden tek bir iz kalmaz yüzünde.. Çünkü bilir ki eğer gülümserse onada biri gülümseyecektir mutlaka.. İcten olmayan bir gülümseme görüp bir kez daha samimiyetsizlik karşısında yıkılmamak için gülümsemeyi unutmaya çalışır kendince… Ya da ona öyle gelir.. Samimi bir gülümseme dahi olsa inanmak istemez.. Çünkü karşısına hep samimiyetsizlik çıkmıştır onun.. Suya muhtaç toprağa benzer yüreği.. Samimiyete muhtaçtır o yürek!
Bazen canı sıkılır insanın.. Raflarda dolaşır gözleri.. Belki birşeyler bulur okurum düşüncesiyle.. Sonra fotoğraf albümüne takılır gözleri bir hışımla indirir hemen albümü ve ciltleri çevirmeye başlar.. O kadar uzun zaman olmuştur ki albüme bakmayalı resimler yapışmıştır artık ciltlerin üzerine.. Albümün içinde dolaştıkça eski anıları gelir aklına.. Kendisini görür resimlerde.. En sevdiği arkadaşı ile bahçedeki ağaca tırmanırken çekildiği fotoğrafı gördüğünde belkide aylar sonra ilk defa yüzünde gülücük belirir.. Sonra bebekken annesinin kucağında çekilmiş bir fotoğrafına bakar... Ne kadar küçüktür ne kadar miniminnacıktır.. "ben bu kadarmıymışım gerçekten!?" diye düşünmekten alı koyamaz kendini.. Hayatın zorlu kollarına atıldıığı gündür o gün... Ama o bilmez o zamanlar hayatın ona yaşatacağı zor anları..
Söylenen sözü kabullenircesine susar bazen.. Hiç birşey söylemez.. Gözleri konuşur sadece, onlarla anlatmak ister herşeyi.. Yüreğine cam kırıntıları serpilmiştir bir kere ve kanıyordur artık.. Fakat acısını belli etmemek için tutar kendini..
İnsan bazen gitmek ister.. Hiç ardına bakmadan çekip gitmek! Bırakmak ister herşeyi bir yerde ve sonsuz yolculuğuna çıkmak ister artık.. Vakit gelmiştir artık onun için.. Geç bile kalmıştır belkide.. Hayatında olan ne varsa kim varsa hepsini elinin tersiyle itip yelken açmak ister artık karanlıklara doğru.. Yüreğindeki bütün kırıntıları, hayatındaki iyi ya da kötü bütün anıları, insanları yanına almadan defolmak ister!..
Ama onlar hep onun takipcisi olacaktır.. Bilir bunu.. Bile bile gitmek ister..
Karanlık! Yalnızlık! Aç kollarını! Ben geldim…!!" demek ister..
bilmez birgün büyüyüp karanlık caddelerin karanlık asfaltlarında yol almak isteyeceğini..
22 yorum:
çiçeğim çok güzel anlatmışsın,sahiden de insan bazen gitmek istiyor bilinmezlere doğru belki unutmak belki unutulmak için,belkide yalnızlığı özlüyor bazen tek başına da olsa,kafasından atmak istiyor herkesi herşeyi,neyse canım aslında çok uzun yazıcam ama şimdilik kesiyorum seni de sıkmak istemiyorum.sevgiler,iyi geceler
Merhaba,
Sık sık benimde hissettiğim, hayata ve kelimelere dökemediğim, belkide dökmek istemediğim hisleri dile getirmişin.Herşeyden kaçmak istiyorum.Bunun tek nedeni kendimi mutsuz ve yalnız hissettiğim anlarda daha çok yaşıyorum.Sevdiğim insanın yanımda olmaması beni çok daha kötü etkiliyor..Ellerimi bıraktığı an yaşayamıyacağımı düşünüyorum.Evet gerçekten yaşayamam, çünkü benim yaşama sevincim.O olmadan benim için yaşamanın bir anlamı yok...Elimi bırakması demek, hayatımı bırakması demek.Belki bu duyguyu hissetmeyen, yaşamayan için tırı vırı gelebilir.Ama benim hayatımın gerçekleri bunlar.O olmadığı zaman çekip gitmek istiyorum.Yaşamak için değil, bildiğim, yaşadığım, hatıralarımın olduğu bu şehirde ölmek belkide korkutuyor beni.Geçenlerde anneme çekip gideceğim demiştim.Oda sakın böyle bir şey yapma demişti bana.Çok üzülürüm demişti.Bende ölmeyeceğim , sadece herkesden, herşeyden uzaklaşacağım demiştim.Ama aslında gerçek bu değildi.Belkide o anki erçeğim canımın yanımda olması ve herkesden, herşeyden uzaklaşma isteğiydi.Ama şu an o olmazsa yaşamımda...tanıdığımnefes aldığım bu yerden uzaklaşıp,kendimi bırakmak istiyorum,Deli divane, yemeden içmeden, açlıkdan yada sıvı kaybından bir köşede ölüp gitmek, kimsenin tanımadığı bilmediği biri olarak belkide beldenin kimsesizler mezarlığına gömülmek.Kim bilir belkide ölmeden kendi mezarımı kazıp, kaldığım yerin sorumlularından birine mektup bırakıp oraya bile gömüle bilirim.Bir insan olarak doğdu,bir hiç olarak öldü yazar mezar taşımda. ..Sevdiğim bile bilmesin bana ne oldu.Omzumdaki sorumluluklar bunu başara bilmemi sağlar mı bilmiyorum ama....bir gün başara bileceğime inanıyorum...Kavuşmamız imkansız gibi görmüyorum, ama insan önce kötüye hazırlarya kendini, sanki benimkiside bu iç güdü...Güya blog sahibine, karanlıkda yok olma isteğinin nasıl olduğunu bildiğimi söylemek isterken, konuyu uzattım gitti.Aydınlık günler dilerim herkese.
insan bazen gerçekten gitmek ister. karanlığa dalmak, karanlık olmak...sırf o ışığa tekrar ulaşabilmek içindir bu aslında sırf yaşamla bağı tekrar kurabilmek için...
Ferzancım, evet insan bazen çekip gitmek istiyor. Gittiğinde kafayı dinlemek istiyor. Ama sonra geri dönmek istiyor. Ama bazen yalnız kalmak ne güzel oluyor değilmi.
Bilmesinleradımı, merhaba. Yorumun için teşekür ediyorum. Ama şunu unutma umut herzaman olmalı. Umudu kaybettimi insan çok zor gelir herşey. Kaçıp gitmek çözüm olmuyor çoğu zaman. Sadece biraz yalnız kalıp kafa dinlemek belkide en güzeli. Kötü şeyşer düşünmemek lazım.Ölüm uzak olsun herşeyden önce. Biraz umut ışığını yak bence karanlıklara dönme yüzünü. Sevgiler.
yanlızlıga bende ıhtıyac duyuyorum bazen...her ınsan gıbı...pek te mumkun olmuyor yas , mekan , zaman gectıkce...senın bu seker yazılarında bızım duygularımızı ıfade edıyor.yanlızlıgımıza kavusuyoruz....
Beenmayacım, ne güzel demişsin. Yeniden ışığı yakalamak için hayatla bağımızı hiç koparmamamız lazım değilmi. Sevgiler.
Dolunaycım, evet insan ihtiyaç duyuyor bazne. Ama dediğin gibi yaş, mekan uygun olmuyor buna bazen. Teşekkür ediyorum canım. Size duyguları yaşatabiliyorsam. Sevgiler.
şu aralarki ruh halime öyle iyi geldiki bu yazı çiçeğim keşke uzaklaşabilsek kızlarımla eşimle bi yerlere kafamızı dinlesek...
Bence hepsi dozunda olmalı, aşırıya kaçmamalı.
Sevgilerimle canım.
Evet insan bazen öyle bir daralırki panık ataakları başlar tıpkı bende oldugu gibi!
bilmesinler adımı arkadaşım sanırım karamsarlıklar içindesin ama şunu hiç unutma yaşamak çok güzel herşeye rağmen,sen bu dünyada teksin başka yok eğer ölümü düşünerek hayatını heba edersen tekrar dönüşü olmayan her anı boşuna yaşamış olursun,bence sen çok değerlisin,herşeyden önce yaratılmışların en şereflisisin yani insansın.Bence kendine haksızlık etme ve hayatı dolu dolu yaşamaya bak ve asla ölümü düşünme.sevgiler
Cemilecim, keşke insan bazen böyle uzaklaşabilse herşeyden değilmi.Öptüm sizi.
Özlemcim, bencede herşey dozunda olmalı. Fazlası herkesi üzer.Sevgiler.
Ebrucum, evet canıminsan bazen bunalıyor ve böyle patlıyor işte.
Ferzancım, yok güzelim. Öyle ölüm falan düşünmüyorum. Aslada. Sadece bazen insan yalnız kalmak istiyor o kadar. Bu yazıyı okuyunca hoşuma gitti paylaştım. Asla öyle kötü şeyler düşünecek bir durumda değilim çok şükür. Öptüm canım.
Hayatımın anlamı, sevgim aşkım.Eğer onsuz bir yaşam olucaksa, yaşamak haram bana.Ferzan güzel söylemişiniz , değerli kılan beni sadece sevgim.Eğer sevgim yerini bulmuyorsa...ışığın bana faydası ne ki? Gidicem buralardan...Üzülücekler belki sevdiklerim.Sevdiğim belki bilicek belki bilmicek nerede olduğumu...Bir gün böyle olursa, benim kesin sonum, üzerinde tek bir kim olduğumu gösterek hiç bir şey olmayacak...Belki bir duvar dibinde, son kez gök yüzüne bakıcam
belki parlayan yıldızı, belkide son kez yeni doğan günü görücem...yaşam işde ne gösterecek bize bakalım.
Bilmesinleradımı, hayatın sadece anlamı bu değil. Sevgiliye duyulan aşkın yanında aileye duyulan sevgiyi unutmamalısın. Seni sevenleri unutmamalısın. Hayat sadece sevgili değil. O herdefasında bulunabilir belkide ailenin yeri asla dolmaz. Bunu unutma. Karamsarlık neden ki bu dünyada. İnan ben de yaşadım çok acı. Ama hepsi gitti. Yeni bir hayata kucak açtım başka bir insanla ve çok mutuluyum. Şimdi ben deliymişim neden üzülmüşüm benim üzüntümü haketmiyormuş diyorum. Hayatta artık seni düşüneni önemsemelisin. Gerisini boşver. Yalnızlık Allah!a mahsus. Hayat çok güzel. Işıklarını asla ama asla kapama. Umut ışığın hiç sönmesin. Hayat birşeye balı değil. Bunu unutma. Lütfen hayata başka yönden bak ve sevmeye çalış hayatı. Onlu veya onsuz. Seni sevenleri unutma. Sevgiler.
Şu an sevdiğim benimle, yakınımda değil ama..ikimizde birbirimizi çok seviyoruz..şartlarımızı , kavuşmamız imkansız değil ama öyle sorumluluklarımız varki, sevdiğim sanırım bazı şeyleri göze alamıyor, buda beni çok korkutuyor...Ondan sonra hayat benim için anlamsız, eminim onun içinde anlmasız olucak....hayatda başka renkler yok, tek renk o , o bensiz ben onsuz yapamayız...başka hayatda renk bulucaksam, bulmayayım istemiyorum....başka güzellerde , başka insanlarda var, ama insan ruh ikizini bir kez bulur.Başka bir ruh ikizi olamaz...sırf biri ile birlikte olmak için, başka bedenlerde hayat bulmak istemem.Bitsin kavuşamıcaksak yaşam...Hayat kime gülümsüyorsa onların yerleri açılsın arkadaşım...Teşekkür ederim desteklerınız ve paylaşımınız için.
Bilmesinleradımı, dilerim kısa zamanda herşey düzelir. Ve sizin içinherşeyin iyisi, hayırlısı olur. Sevgiler.
Çok güzel bir yazı.İnsan etkileniyor ama asla böyle düşünmüyorum.Ben yalnızlığı sevmiyorum.Sevdiklerim yanımda olsun istiyorum.Allah bizi onlardan ayırmasın.Bu hayat güçde olsa birlikte kucaklayalım, var olalım istiyorum.
canım okuma serüvenimle ilgili mime seninde dahil olmanı istiyorum.seni de yazımda dahil ettim.yazım aceleye gelmişti.Seninde okumayı sevdiğini biliyorum ve okuma serüvenini merak ediyorum.dahil olursan sevinirim.sevgilerimle.çok öpüyorum.
Mehtapcım, mutlaka bakacağım canım o mime. Evet okumayı çok seviyorum. O yüzden bu benim için çok güzel oldu. Öptüm.
Yorum Gönder